Zr. Lucie, ziekenhuis en binnelanden

Maandag: Vandaag zijn we eerst eventjes terug naar Mama Ngina geweest. Zo leuk... wij kwamen daar aan en er kwam net een vrouw uit het kantoor, die keek eigenlijk snel onze kant op, toen draaide ze toch om, ze zei "heee" en was heel blij en gaf me een knuffel. Die vrouw was de docent waar ik 2 jaar geleden mee in de klas heb gestaan op Mama Ngina. Ze vond het leuk en was blij mij te zien! Ik vond het ook heel leuk om haar te zien, want kon het toen goed met haar vinden! We hebben tot ongeveer 12 uur bij Mama Ngina gezeten, daarna hebben we weer de Piki gebeld en zijn we naar het District Hospitol geweest (een ziekenhuis in Kisumu), daar hebben we gevraagt naar de 'manager'. We willen wat gaan doneren bij het ziekenhuis, daarom zijn we daar heen gegaan. De manager heeft een jaar in België gestudeerd en is toen ook een dag naar Amsterdam gegaan. Hij vond het heel leuk om weer woorden van het Nederlands te herhalen van wat hij toen geleerd had. Het was een hele aardige en vriendelijke man! Hij gaat een lijstje maken met wat we zouden kunnen doneren en dat maild hij dan naar ons, zodat wij dat morgen kunnen gaan kopen en brengen. Nadat we klaar waren bij het ziekenhuis was het nog maar half 2, te vroeg om naar huis te gaan dus! Toen bedachten we om bij Zr. Lucie langst te gaan. Ze heeft een weeshuis met school erbij, dat heet St. Claire. Dat ligt ongeveer 20 minuten van de stad Kisumu. Dus we zijn daar met een Piki naar toe gegaan (Piki is goedkoper dan een TukTuk)(hebben zo onze vertrouwde personen waar we mee, mee willen rijden, dus die ook voorzichtig zijn). Toen we daar kwamen was het heel rustig, kinderen vanaf de 3e klas gaan in de vakantie naar familie, dus er waren maar een paar kindjes op de compount. De scholen hebben heel de maand april vakantie! Toen hebben we Zr. Lucie ontmoet, een aardige vrouw, hier gaan we ook wat doneren en ze had een heel leuk idee vond ik. Ze wil van het geld wat we willen doneren uniformen voor de kinderen laten maken! Super leuk dus!! Helaas zal ik dit zelf niet meer zien, omdat ik dan al terug ben in Nederland, maar Nina gaat natuurlijk wel kijken! Nadat we even over de compount zijn gelopen, maakte Zr. Lucie een bonnentje als bewijs van de donatie. Daarna hebben we nog wat gekletst, en nou... dat ging mis.. Als ze hier in Kenia vragen of je gelooft in God bijvoorbeeld, moet je altijd ja zeggen. Dus de Zr. vroeg of wij geloofden, dus wij zeiden netjes ja. Ik lieg dan niet echt, want een beetje geloof ik wel, maarja ieder voor zich! Ineens sloeg de Zr. helemaal om leek het wel. Ze vind het zo erg dat de kerken in Nederland uitsterven en dat het geloof in God veel minder is dan hier in Kenia. Dat jonge kinderen alleen maar met telefoon, tv enz. bezig zijn. Ze snapt niet waarom ouders of broers/zussen elkaar niet meenemen naar de kerk enz. Dit was een diepgaand gesprek over God haha. Maar zoiets zet je wel weer aan het denken, van hoe is dat bij ons weggevaagd. Volgens Zr. Lucie heeft namelijk Nederland het geloof naar Kenia gebracht. Er was ook totaal geen mogelijkheid om te vertellen hoe wij in Nederland leven en geloven! Maarja wij zeggen dan maar netjes "yes" totdat ze tegen Nina zei dat ze niet de heletijd "yes" moest zeggen hahah. Uiteindelijk kwamen er 2 vrouwen binnen die Zr. Lucie nodig hadden. Misschien niet netjes om te zeggen, maar toen konden wij eindelijk naar huis na 45 minuten praten over God haha. We hebben natuurlijk nog wel even een foto met haar gemaakt. Het is een goed mens, maar pas dus op met geloof haha. Daarna met de Piki terug naar huis gegaan. Straks weer wat koken en vanavond waarschijnlijk een filmpje kijken. Het wss toch wel weer een bijzondere dag!!

Dinsdag: Vanmorgen zijn we eerst naar een apotheek gegaan om medicijnen te halen voor het ziekenhuis waar we medicijnen gaan doneren. De manager had een lijst gemaakt et wat we konden doneren aan het ziekenhuis, dus wij met die lijst naar de apotheek. Nou dit hadden ze niet, dat was buiten het buget, oke dan maar Rabiës vacvcinaties. Het heeft ongeveer een uur geduurt tot ze ons begrepen, ze hebben zelfs met de manager van het ziekenhuis gebeld omdat ze het niet snapte. Maar ze maken zich hier verder dan ook nergens druk om. Na lang wachten konden we ze dus eindelijk meenemen en hebben we ze naar het ziekenhuis gebracht. We hebben het daar afgegeven en zijn weer weggegaan, want de manager had een vergadering. Verder hebben we rustig aan gedaan vandaag (heerlijk). Wat boodschappen gedaan en verder eigenlijk niets. Morgen willen we waarschijnlijk met Benson (pikiman) lollies kopen en de binnenlanden in. Dat zal ook wel bijzonder zijn.

Woensdag: Vandaag zijn we met Benson (pikidriver) de binnenlanden in gegaan. Benson woont daar zelf ook. Nina had voor de zoon van Benson 2 voetballen bij, het zoontje van Benson heeft de sikkelcel ziekte. Benson heeft 4 kinderen, twee daarvan hebben we ontmoet, hij wist niet waar z'n andere 2 kinderen waren. Dat vonden we wel grappig, want in Nederland zouden wij altijd weten waar onze kinderen zijn! Zijn vrouw was naar de Kerk. Nadat we bij Benson geweest waren, zijn we naar Benter gegaan. Benter is een vrouw met een klein kraampje bij haar huis, door mensen uit Nederland word ze ook wel miss lollypop genoemt. Ze heeft lolly's en die kun je dan kopen en aan de kindjes daar in de buurt geven. Dit hebben wij dan ook gedaan! We hebben ongeveer 100 kinderen blij kunnen maken met een lolly of ander snoepje en het koste in totaal maar 5.66 euro!! Echt geen geld dus!! Ook zijn we bij Benter binnen geweest. Benter heeft 6 kinderen, haar oudste dochter is 24 en heeft een beperking. Ik vond het een bijzonder meisje en ze had een aanstekelijke lach!! Haar 2e dochter heeft zelf al 2 kinderen, zij heeft onze leeftijd, 20 dus. Kun je het je al voorstellen, ik met 2 kinderen en dat heel normaal vinden? Ik niet, maar dat is hier dus wel.. Wat heel grappig was, was dat ze vroeg of ze een selfie met ons mocht maken, dus wij vonden dat goed. Nadat ze die foto had gemaakt vroegen we of ze die naar haar vrienden ging sturen, dat ging ze dus doen, want zo vaak zitten er geen blanke bij je op de bank haha. Voor Benter en haar gezin en voor Benson en zijn gezin hebben we ook nog boodschapoen gedaan! Nou echt waar, ik heb nog nooit iemand zo blij gezien met wasmiddel, zeep, rijst enz. Zo leuk om te zien dat ze met dit soort spullen zo blij zijn!! Benter en haar gezin zijn heel warm en je voelt je er gelijk welkom, ook zijn ze zo naar elkaar toe! We hebben een hele gezellige middag daar gehad en veel gelachen! Wat een top mensen en dan zo blij, liefdevol enz zijn terwijl je met 8 mensen op 4 vierkante meter leeft. Dit zou je je niet kunnen voorstellen in Nederland! Geweldige mensen zijn het!! Daarna zijn we even nog wat gaan drinken bij Java House en toen terug naar het huisje gegaan!